• Er wordt gestreefd naar een zo kort en bondig mogelijke beschrijving. Voor het totale aantal pagina’s per agentschap geldt een indicatieve norm van 5 bladzijden met een maximum van 10. Het betreft hier een uitgangspunt waar met instemming van het Ministerie van Financiën kan worden afgeweken.

• Analyse van alle verschillen tussen begroting en realisatie, groter dan 10% van de oorspronkelijk vastgestelde begroting.

• De omzet verdeeld naar productgroepen, en indien mogelijk een PxQ-onderbouwing (prijs maal hoeveelheid).

• Bijdrage van het moederdepartement aan de bedrijfsvoering kan niet als omzet worden verantwoord. Het uitgangspunt is dat bedrijfsvoeringskosten verwerkt worden in de tarieven.

• Een specificatie en toelichting van alle bijzondere baten en lasten.

• Ingeval een negatief resultaat is gerealiseerd: de wijze waarop dit verlies wordt gedekt en welke maatregelen worden genomen om toekomstige verliezen te voorkomen.

• Alle (sub)totalen dienen de som te zijn van onderliggende detail regels. Indien er één of meerdere «waarvan» wordt opgenomen welke niet gelijk is met of optelt tot het (sub)totaal dient er een «waarvan overig» te worden opgenomen.

N.B. Bijzondere baten/lasten vloeien voort uit de normale bedrijfsuitoefening, maar op grond van aard of omvang of het incidentele karakter worden deze apart gepresenteerd binnen het resultaat uit de normale bedrijfsuitoefening (bijvoorbeeld een reorganisatie). Buitengewone baten en lasten (baten en lasten niet voortvloeiend uit de normale bedrijfsuitoefening) komen zelden voor en zijn daarom niet in het standaardmodel opgenomen.

• Verloop en stand van de voorzieningen; de dotaties en onttrekkingen per voorziening worden uitgesplitst.

• De ontwikkeling van het eigen vermogen in relatie tot het plafond van 5% van de gemiddelde omzet in de afgelopen drie jaar.

• Bij de posten Debiteuren, Nog te ontvangen, Crediteuren en Nog te betalen moet worden aangegeven welk deel van de stand per 31-12 vorderingen/schulden betreft tussen:

  • het agentschap en het moederdepartement;

  • het agentschap en andere ministeries (inclusief agentschappen);

  • het agentschap en derden (buiten het Rijk).

• Verschillen tussen begroting en realisatie groter dan 10% van de oorspronkelijk vastgestelde begroting worden toegelicht.

• Er wordt vermeld in welke soorten (im)materiële vaste activa is geïnvesteerd.

• Indien het agentschap in de jaarrekening het kasstroomoverzicht presenteert op basis van de indirecte methode, zoals opgenomen in RJ 360, dan wordt in de toelichting op het kasstroomoverzicht in de jaarrekening de uitsplitsing van de operationele kasstroom toegelicht, namelijk de uitsplitsing naar de ontvangsten en de uitgaven die tezamen deze operationele kasstroom vormen.

• Indien de uitsplitsing van de operationele kasstroom naar ontvangsten en uitgaven nog niet is opgenomen in de vastgestelde begroting, dan kan volstaan worden in kolom 1 «Vastgestelde begroting» en kolom 3 «Verschil realisatie en vastgestelde begroting» met vermelding van alleen het totaal van de operationele kasstroom. Per begroting 2018 is de uitsplitsing van de operationele kasstroom in de begroting verplicht; waarbij eerdere toepassing wordt aanbevolen. De uitsplitsing in kolom 2 «Realisatie» is verplicht en wordt reeds ingevuld in het jaarverslag over 2016. Bij de verantwoording over 2016 wordt de operationele kasstroom uitgesplitst in ontvangsten en uitgaven in kolom 2. Daar deze uitsplitsing nog niet is opgenomen in de begroting 2016 kan in de verantwoording over 2016 worden volstaan met invullen van het totaal operationele kasstroom in kolom 1.

Overzicht doelmatigheidsindicatoren per 31 december 20..

<aanvulling basismodel per baten-lastenagentschap>

Bij indexering wordt gecorrigeerd conform de reguliere jaarlijkse loon- en prijstabellen.

De richtlijn bestaat uit een generiek deel en een specifiek deel. Afhankelijk van het type agentschap bestaat de invulling van de doelmatigheidsparagraaf uiteindelijk uit een combinatie van generieke en specifieke doelmatigheidsindicatoren.

Ieder agentschap dient in het generieke deel van de tabel ten minste 2 kwaliteitsindicatoren op te nemen. De minimaal twee te kiezen indicatoren dienen bij voorkeur ontleend te zijn aan bestaande prestatieafspraken tussen eigenaar, opdrachtgevers, en klanten. Voorbeelden van kwaliteitsindicatoren zijn: klanttevredenheid, doorlooptijd, behandeltijden, percentage toegewezen bezwaarschriften, beschikbaarheid/bereikbaarheid organisatie, etc.

Het specifieke deel in de tabel is bestemd voor die agentschap die tot een bepaald subtype gerekend kunnen worden. Het bevat doelmatigheidsindicatoren die gerelateerd zijn aan de specifieke bedrijfsprocessen van de organisatie.

Verklarende variabelen: Een getal op zich krijgt pas meerwaarde en diepgang als het in perspectief wordt geplaatst. Daarom is een goede toelichting op de doelmatigheidsindicatoren van het grootste belang. In de toelichting wordt gebruik gemaakt van zogenoemde verklarende variabelen voor zover relevant. Het gaat hier om de voor de agentschappen meest betekenisvolle variabelen. Aangegeven wordt waarom deze variabelen het meest inzicht geven in de doelmatigheid van de dienst. Naar keuze van de dienst kunnen deze getallen absoluut of geïndexeerd worden opgenomen.

Voorbeelden van verklarende variabelen zijn: percentage overhead, verhouding tussen directe en indirecte kosten, declarabiliteit, percentage externe inhuur, ziekteverzuim, wijzigingen in het ‘productie-proces’ bijvoorbeeld als gevolg van toenemende complexiteit van regelgeving; wijzigingen als gevolg van een toe- of afname van de vraag naar producten of diensten; aantal locaties per organisatie-eenheid, nieuwe wetgeving, personeelsopbouw, etc.